ภาพกินรีในงานศิลปะลายเส้นนี้ ให้ความรู้สึกเสมือนบทกวีที่ไม่ได้เขียนด้วยถ้อยคำ แต่สื่อสารผ่านเส้นสายที่พลิ้วไหว ลื่นไหล และอ่อนช้อยราวกับเสียงเพลงที่ไม่มีตัวโน้ต กินรีเป็นสัญลักษณ์ของความงาม ความอ่อนโยน และความลึกลับในตำนานไทย เธอคือร่างประสมของหญิงสาวและนก ล่องลอยอยู่ระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์ เช่นเดียวกับเส้นสายที่ซ้อนทับกันไปมาในภาพ — ไม่มีจุดเริ่ม ไม่มีจุดสิ้นสุด แต่กลับก่อรูปเป็นชีวิตที่จับต้องได้ ภาพนี้จึงอาจเกิดจากแรงบันดาลใจที่ต้องการถ่ายทอดจิตวิญญาณของกินรีให้ร่วมสมัย ไม่จำกัดอยู่แค่ในกรอบจิตรกรรมไทยโบราณ หากแต่โลดแล่นอย่างอิสระในโลกของเส้นและจังหวะ

ท่าทางของกินรีในภาพคล้ายกำลังร่ายรำอยู่กลางอากาศ ล้อมรอบด้วยลม เสียงเพลง และความฝันของผู้ชม เส้นที่พันกันดูเหมือนสะเปะสะปะ แต่กลับประกอบกันเป็นโครงสร้างที่มีพลัง เหมือนการร่ายรำที่แม้จะอ่อนช้อย แต่ก็เต็มไปด้วยจังหวะและการควบคุม ทุกเส้นดูเหมือนล่องลอย แต่ล้วนมีที่มา มีทิศทาง เป็นเส้นทางของจินตนาการที่เชื่อมโยงตำนานไทยกับความรู้สึกในปัจจุบัน

บางเส้นในภาพอาจชวนให้นึกถึงลายกนก หรือลวดลายไทยแบบดั้งเดิม ซึ่งถูกสอดแทรกไว้อย่างแยบยลในรูปแบบที่ไม่ทื่อหรือลอกเลียน แต่เป็นการตีความใหม่ที่ร่วมสมัย เส้นเหล่านี้ไม่ได้เพียงแต่สร้างรูปทรงของนางกินรี แต่ยังสร้างบรรยากาศ สร้างอารมณ์ และสร้างคำถาม ถึงความงามที่ไม่อาจจับต้องได้ ความงามที่อยู่กึ่งกลางระหว่างความเป็นจริงกับตำนาน